"In de eerste klas kwam ik erachter dat ik na een dictee gelijk alles weer vergat. Dat was niet leuk. Ik had een meester die zei dat ik dom was, dat ik niks kon. Ik heb me zo geschaamd. Dat ik de taal niet beheerste en dat ik altijd in de schaduw stond. Ik heb me echt alleen gevoeld. Alleen op de wereld, uniek in mijn eigen soort. 

Van lezen en schrijven ben ik een blij mens geworden. Ik wilde op mezelf wonen en zelfstandig zijn. Daarom wilde ik ook leren bankieren, weten wat de overheid zegt en leren computeren. Om alles op een rijtje hebben. 

Ik kan nu zeggen dat ik van mezelf hou en dat ook echt van binnen voel. Ik ben trots vanbinnen."

Over Paméla

Paméla werkt in een omgeving met veel laaggeletterdheid. Ze heeft samen met haar werkgever een leerplein opgezet. Daar kunnen medewerkers onder werktijd een cursus volgen. Daardoor zijn ze minder ziek, hebben minder faalangst en werken beter omdat ze kunnen lezen en communiceren. Paméla is samen met de bibliotheek bezig een leesclub op haar werk van de grond te krijgen. Hiermee wil ze nog meer mensen warm maken om samen te lezen. Ze heeft een detachering naar de Woningstichting Eigen Haard in Amsterdam. Daar helpt ze flyers, folders maar vooral brieven te testen op B1-niveau voordat ze de deur uitgaan. Haar zelfredzaamheid en zelfvertrouwen is enorm gegroeid. 

Paméla heeft het vroeger moeilijk gehad en is nu aan een fikse inhaalslag bezig om zelfredzaam te zijn. Zij is gedreven en ziet overal mogelijkheden om andere mensen die moeite hebben met taal, rekenen en vooral digitale vaardigheden te enthousiasmeren naar een cursus of school te gaan.