“Ik werd vier jaar geleden ontslagen. Daarna kwam ik terecht bij een mevrouw die mij hielp om weer werk te vinden. Zij dacht dat ik misschien moeite had met lezen en schrijven. Ze vroeg of dat klopte. Ik zei eerlijk: ja. Toen ben ik naar school gegaan om beter te leren lezen en schrijven.

Vroeger

Als kind zat ik op een speciale school met kleine klassen. Daar begrepen de leraren mij. Maar buiten school pestten kinderen me. Daar heb je die domme jongen weer, zeiden ze. Daardoor durfde ik niet meer te praten. Nu durf ik dat wel weer.

Vroeger verzon ik trucjes om te verbergen dat ik niet goed kon lezen. Tegen mijn kinderen zei ik: papa doet dit, als jij even wat voor papa opzoekt. Of ik zei: ik ben mijn bril vergeten, ik lees het thuis wel. Veel mensen die niet goed kunnen lezen doen dat.

Nieuw leven

Nu heb ik meer zelfvertrouwen en dat zie je aan me. Vroeger keek ik naar de grond, nu loop ik rechtop. Mijn kinderen en familie zijn trots op mij. En ik ben ook trots op mezelf. Ik durf nu open te zijn over mijn probleem met lezen en schrijven.

Ervaringen delen

Ik deel ook graag mijn ervaringen. Ik spreek bij bedrijven, zit in een adviesraad en vertel veel over mijn verhaal. Dat had ik vier jaar geleden niet gedacht. 

Ik wil dat meer mensen weten hoe het is als je dit hebt. Er wordt te weinig over gepraat. Veel mensen zijn bang om hun baan te verliezen als ze zeggen dat ze moeite hebben met lezen en schrijven. Ik wil zeggen: praat erover. Het is moeilijk, maar het maakt je leven beter!”