“Ik vroeg altijd alles aan mijn vrouw. Bijvoorbeeld om een appje te sturen. Of om iets op te zoeken op de iPad. Want dat kon ik niet zelf. Ik vond dat wel makkelijk. Maar mijn vrouw werd er moe van. Ze zei: zoek nou eens hulp! Zij stuurde me naar taalles.

Trots

Ik ben heel blij dat mijn vrouw me naar school heeft gestuurd. Nu kan ik berichten sturen met mijn telefoon. En ik kan berichten lezen. Ik begrijp wat er staat en wat ik moet doen. Ik ben nu meer zelfstandig. 

Ik ben vooral trots op de mensen die mij helpen. Op mijn vrouw die mij naar les stuurde. En op de vrijwilligers die mij les geven. Zij zijn geweldig. Ik kan ze altijd bellen als ik iets niet snap.

Wat is er veranderd

Voor mij is er veel veranderd. Ik kan nu sommige boeken lezen. Soms zegt mijn vrouw: ben je nu nóg aan het lezen? Zij hoeft me niet meer te helpen. En ik ben minder onzeker. Vroeger durfde ik niets te vragen aan vreemde mensen. Nu durf ik dat veel beter.

Ik werk op een graafmachine. Mijn droom is om op een grote kraan te werken. Dan moet je met een computer kunnen werken. Dat wil ik graag nog leren.

Advies aan anderen

Tegen mensen die hier ook moeite mee hebben, wil ik zeggen: schaam je niet. Heb de moed om hulp te zoeken. Begin met leren en laat mensen je helpen.”