Ze stortte in en nam een maatschappelijk werkster in vertrouwen. Die adviseerde haar om op Nederlandse les te gaan.
“Vlak nadat ik mijn man leerde kennen, zijn we samen een horecabedrijf gestart. Ik stond in de bediening en schreef bestellingen over of gebruikte afkortingen: p voor pilsje en w voor wijntje. Niemand had in de gaten dat ik met een taalprobleem zat. Ik had mijn babbel ook mee. Als ik vastliep, vroeg ik: “Kun je dat even spellen?” 

Toen we stopten met het bedrijf was ik bang dat ik thuis zou komen te zitten. Daarom begon ik aan een opleiding tot ziekenverzorgster. Op de basisschool was ik altijd weggekomen met spieken, dat lukte me ook nu weer. Tot ik stage ging lopen, daar was smokkelen een stuk moeilijker. 

Terug naar school

Opeens werd het me te veel. Ik denk dat alles wat ik al die jaren verborgen had gehouden naar boven kwam. Ik raakte daardoor in een zware dip en kwam mijn huis niet meer uit. De dokter verwees me door naar een maatschappelijk werkster met wie ik mijn geheim deelde. Zij adviseerde me terug naar school te gaan. Dat zag ik in het begin helemaal niet zitten.

Aan de basisschool had ik vreselijke herinneringen. Omdat ik tijdens een leesbeurt woorden oversloeg, werd ik erg gepest. Opnieuw aan Nederlandse les beginnen, bracht die spookbeelden weer naar boven. Bovendien kende heel Klundert me van ons bedrijf, dus daar naar school gaan, was geen optie. Ik besloot in Zevenbergen naar school te gaan. En wat denk je? Ik zat daar met half Klundert in de klas!

De lessen vielen me ontzettend mee. Alles werd rustig uitgelegd en als ik iets verkeerd deed, werd ik niet uitgelachen. Achteraf baal ik dat ik mijn geheim niet eerder gedeeld heb. Daarom probeer ik mensen nu ook te overtuigen om terug naar school te gaan. Ik heb inmiddels al een paar mensen over de streep getrokken, daar ben ik best trots op. Tegenwoordig vertel ik iedereen over mijn taalprobleem. Op mijn werk weten ze dat ik dat aan het bijspijkeren ben. Als ik ergens niet uitkom, kan ik altijd om hulp vragen. 

De cursus heeft me een hoop gebracht. Met de hulp en aanmoedigingen van mijn dochter heb ik mijn opleiding tot ziekenverzorgster afgemaakt en een leuke baan gevonden. Er is een nieuwe wereld voor me opengegaan waarin ik mijn zelfvertrouwen heb teruggekregen. Maar ik vind het nog het allerleukste dat ik mijn kleinkinderen eindelijk kan voorlezen.”

Anke van de Reijt - foto: Ruud Pos

Herkenbaar?

Ben of ken je iemand die moeite heeft met lezen en schrijven? Aanmelden voor een cursus kan via onze website.