‘Ik pak nu zo de trein naar Den Haag. Dat durfde ik vroeger echt niet.’ Het is nu vijfeneenhalf jaar geleden dat Bettie's man overleed. Dat was voor haar het moment dat ze erachter kwam dat ze beter wilde leren lezen en schrijven. Bettie vertelt: ‘Toen mijn man overleed, stond ik er ineens alleen voor. Ik heb twee volwassen dochters die me ook veel helpen, maar die gaan op een gegeven moment ook het huis uit, dus ik wilde echt stappen ondernemen. Als het ging om de post, de administratie en bankzaken, zei mijn man altijd: “Oh, laat maar, ik doe het wel.” Dat kon ik helemaal niet.’

Terug naar school

Bettie hoorde over een opleiding bij het ROC in Almere en meldde zich aan. Nadat ze een test had gedaan, kon ze beginnen. Dat klinkt makkelijker dan het is, want ze moest wel een drempel over. ‘Dat was wel moeilijk, ja,’ legt ze uit. ‘Je schaamt je, want je bent toch al op leeftijd en je wordt er op aangekeken. Wat zouden de mensen wel niet denken? Het is echt een grote stap die je neemt.’ De eerste les was een opluchting: ‘Er zitten zo’n vijftien mensen in de klas, van jong tot oud. We zijn heel erg close, want we zijn eigenlijk allemaal hetzelfde. We schamen ons niet voor elkaar.’ 

Zelfverzekerder en zelfstandiger

De opleiding bracht haar een hele hoop. ‘Ik ben zelfverzekerder en zelfstandiger geworden. Ik zou vroeger nooit alleen naar Den Haag gegaan zijn en dat doe ik nu wel. Ik pak zo de trein naar mijn nieuwe vriend, die daar woont. Laatst had ik ’s middags niets te doen en ben ik in mijn eentje naar Amsterdam gegaan, naar een grote markt. Dat zou ik vroeger nooit gedaan hebben. Ik durfde nooit iets te vragen. Maar als er nu bijvoorbeeld geen treinen rijden, dan loop ik zo naar het loket om te zeggen dat ik er niets meer van snap. Ik vraag dan aan de mevrouw achter de balie of ze het even wil opschrijven voor me. Ik durf nu voor mezelf op te komen.’ Ook is Bettie tegenwoordig aan het appen en Facebooken want werken met de computer leert ze ook op haar opleiding.

Bettie

Taalambassadeur

Bettie is Taalambassadeur voor Stichting Lezen en Schrijven. In die rol bezoekt ze instellingen en bedrijven om aandacht te vragen voor laaggeletterdheid. ‘We zijn met de Taalambassadeurs bijvoorbeeld bezig met de Belastingdienst en een apotheek in Almere. Samen kijken we naar de dienstverlening of naar de brieven. Wij geven tips hoe het anders kan en ik merk dat mensen goed luisteren en het waarderen. Ik vind het werk als Taalambassadeur heel interessant en leerzaam. Je doet echt nuttige dingen.’

Nog steeds gaat ze twee keer per week naar de opleiding bij het ROC. Ze heeft zich net weer voor een jaar ingeschreven, want ze vindt het behalve leerzaam ook heel leuk om te doen. Haar tip voor mensen die moeite hebben met lezen en schrijven? ‘Neem die stap om naar school te gaan als dat kan.’